Είναι απλό το θέμα,αρκεί να το θέλουμε σύντροφε.

Πορευόμενοι προς το 8ο συνέδριο μην αφήσουμε το άγχος από τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων να μας αποπροσανατολίσει ξανά.
Η αλήθεια είναι ότι οι δημοσκοπήσεις δεν μας τα λένε καλά, ξανά. Η αντιλαϊκή δεξιά κυβέρνηση φαίνεται να παίρνει την κατιούσα, αλλά μαζί της πάμε και μεις, σαν ΠΑΣΟΚ. Το ξαναζήσαμε το φαινόμενο το καλοκαίρι, πριν τις εκλογές αλλά και μετά από αυτές. Με το εκλογικό αποτέλεσμα, ενώ ο λαός έθετε στο ΠΑΣΟΚ επιτακτικά το ερώτημα αν πήρε το μάθημά του, αν κατανόησε τους λόγους της τιμωρίας του, "εμείς" περί άλλων τυρβάζαμε. Αντί να σκύψουμε το κεφάλι μας πάνω στο πρόβλημα, να το αναλύσουμε πολιτικά και να δώσουμε πολιτικές απαντήσεις, το αντιληφθήκαμε σαν ευκαιρία σύγκρουσης μηχανισμών. Μηχανισμών απολίτικων(και πως αλλιώς μπορούν να είναι οι μηχανισμοί), στοιχισμένων γύρω από πρόσωπα, στα πρότυπα του αμερικάνικου παλαιοκομματισμού.
Εικόνα απογοητευτική για την λαϊκή βάση του ΠΑΣΟΚ, συνεπής όμως με την πορεία του κινήματος την τελευταία δεκαετία, ίσως και περισσότερο. Ένα ΠΑΣΟΚ που είχε σβηστό τον φάρο των αρχών του, των λόγων της ίδρυσής του και της νικηφόρας πορείας του. Ένα ΠΑΣΟΚ όχι έκφραση της συμμαχίας των κοινωνικών δυνάμεων των μη προνομιούχων, αλλά συνασπισμός στην βάση της κρατικής καρέκλας, της διαχείρισης του συστήματος προς όφελος αυτών που υποτίθεται ότι τα συμφέροντά τους θα έθιγε.
Νομίζω ότι τώρα έχουμε άλλη μία, ίσως τελευταία, ευκαιρία. Το θέμα δεν είναι να προσδιορίσουμε μία άλλη αντιπολιτευτική τακτική. Δεν είναι απλά ένας νέος πρόεδρος.

Το συνέδριο πρέπει να αποτελέσει βήμα παραδοχής της εγκατάλειψης των αρχών μας, κατά την διακυβέρνηση(και όχι μόνο) της τελευταίας δεκαετίας, εγκατάλειψης των λαϊκών συμφερόντων τα οποία υποτίθεται είμαστε ταγμένοι να υπηρετήσουμε, παραδοχής της λάθος πορείας μας.
Όμως μαζί με την αναγνώριση των ανωτέρω, θα πρέπει να δειχθεί η πόρτα της εξόδου σε όλους αυτούς που συνδύασαν το όνομά τους με σκάνδαλα και αντιλαϊκές πολιτικές. Ας αναλύσουμε το φαινόμενο του ΣΥΡΙΖΑ σωστά. Δεν ασκεί ουσιαστικότερη αντιπολίτευση, δεν εκφράζει τίποτα περισσότερο από το σωστά προσανατολισμένο ΠΑΣΟΚ. Είχε ως ηγέτη και έχει ως κοινοβουλευτικό αρχηγό τον ίσως πλουσιότερο και κοινωνικά περισσότερο βολεμένο Έλληνα πολιτικό. Παρ' όλα αυτά εμφανίζει μία ανοδική δυναμική. Απλά ο κόσμος περιμένει την φιλολαϊκή-προοδευτική λύση, θέλει όμως αυτή να εκφράζεται από χώρους στους οποίους δεν κυριαρχούν, δεν είναι πρώτο τραπέζι, πρόσωπα φθαρμένα που τον πρόδωσαν.
Έτσι λοιπόν, όσο προοδευτικά και να επαναπροσδιορισθεί το ΠΑΣΟΚ, όσο αυτοκριτικά και να σταθεί, δεν μπορεί να γίνει πιστευτό στον κόσμο όταν εκφράζεται από στελέχη που:

-Ως υπουργοί οικονομικών ή εθνικής οικονομίας μείωναν την φορολογία των τραπεζιτών και εισηγμένων στο χρηματιστήριο από το 42% στο 35% και φόρτωναν τα βάρη των ελλειμμάτων στους μικροεπαγγελματίες με τις εξαετίες και τους μισθωτούς.
-Ως υπουργοί Γεωργίας και Δημόσιας Τάξης ποινικοποιούσαν τους αγώνες των αγροτών με το πρόσχημα της παρακώλυσης των συγκοινωνιών.
-Ως υπουργοί κοινωνικών αφαλίσεων και δημόσιας τάξης αντιμετώπιζαν τα αιτήματα και αγώνες των συνταξιούχων με τα ΜΑΤ.
-Ως υπουργοί εργασίας αντιμετώπιζαν τους αγώνες των εργαζομένων ποινικοποιόντας τις απεργίες και χαρακτηρίζοντάς τες καταχρηστικές.
- Ως υπουργοί εμπορικής ναυτιλίας κανένας επιθεωρητής του υπουργείου τους και κανένας ιδιοκτήτης του ΣΑΜΙΝΑ δεν τιμωρήθηκε ουσιαστικά.

-Ως ... Ως ..., δεν μένουν πολλοί ακόμα. Όσοι και να είναι πρέπει να αδειάσουν τη γωνιά. Σαν τελευταία προσπάθεια προσφοράς σε ένα πολιτικό χώρο από τον οποίο πήραν πάρα πολλά...